میلہ چار دِناں دا
تیرے کول اے مال زیادہ میں کہنا واں شو نہ کر
گھر دے اندر رکھ ہنیرا کسے ویلے وی لو نہ کر
آون والا ایہ گل آکھے بہت نیں صاف تے سُتھرے لوک
یارا گھر چوں مہکاں اُٹھن گھر اندر بدبُو نہ کر
ویکھ بھال کے گل کریں توں کنداں نوں وی ہوندے کن
گلاں نال پواڑے پیندے ہور کریں توں اُو نہ کر
پیار اساں دا سچا ہے جی اساں نوں بہت سکون اے یار
لگ کے غیراں دے تُوں پِچھے اِس نوں سوہنیا دُو نہ کر
تیرے مُنہ نہ چنگا لگے جو ہُن یار توں کہنا ایں
میرے نال محبتاں پا کے مینوں یار ہُن نُو نہ کر
نِکے نِکے دائرے اندر رہنا سوہنیا چنگا اے
مینوں اَسی نوّے رہن دے ہُن تُوں پورا سُو نہ کر
تیرے پِچھے پِچھے رہساں کدے وی نہیں ہُن مڑنا میں
دِل چوں کڈھ لے گل پیاریا یار فقیرؔ نُوں گُو نہ کر